Bu karışımın pişirilip içine farklı doğal otların karıştırılarak elde edilen şekerler
doğal ortamlarda bekletilip kırılarak misafirlere sunulurdu.
18. yy' ın sonlarında Avrupa'da kurulan rafinelerde üretilen şekerin,
o günlerin ismiyle "Kelle Şekeri" olarak Türkiye'ye gelmesiyle,
şekerci Hacı Bekir, bu şekeri havanlarda dövüp eriterek, gül,
tarçın vb. tabii aroma ve boyalarla pişirip akide şekeri imalatını geliştirmiştir.
Ayrıca 1811'de Alman bilgini tarafından bulunan nişastayı un yerine kullanarak,
şeker ve nişasta terkibi ile bugünkü nefasetteki lokum imalatını gerçekleştirmiştir.
Daha sonraları sallama kazanlarda yapılan badem şekeri,
haşlanmış bademlerin soyulup havanlarda dövülerek şeker ve şeker şerbeti ile yoğrularak ,
şekillendirilen çeşitli badem ezmeleri ile şekerler yapılmaya başlanmıştır.
Nikâh törenlerinde şeker dağıtma geleneği,
Çinliler ile Japonlar arasında çıkan bir savaş yüzünden ortaya çıktığı ifade edilmektedir.
Budist rahipler savaşın sona erdirilmesi için
bir grubun prensi ile diğer grubun prensesi arasında nikâh kıyılmasını ister.
Ve nikâh kıyılmasına karar verilir.
Lakin evlilik törenlerinde yapılması adet olan yeşil çay içme geleneği
yapılacak durumda olmadığı için
Budist rahipler tarafından savaş meydanına tatlandırıcı şeker getirildiği
ve bu şekerin askerlere dağıtıldığı belirtilir.
Şeker yiyen askerler savaşmak yerine hoş sohbet,
arkadaşlık ve dostluk kurmaya başlamışlardır.
Böyle bir durum her iki tarafı memnun bırakmıştır.
Daha sonra Avrupalı tacirler bu ülkedeki yaşayış tarzını
ve evlilik şekillerini kendi ülkelerine taşıdıkları belirtilmektedir.
Her ne şekilde olursa olsun, nikâh törenlerinde ağızları tatlandırarak
hoş muhabbetler açtırılması ile anı olarak bırakılması gereken
hediyeler vermek her şekilde güzeldir.
Nikâh şekerlerinin kalıcılıkları hoş görünümleri ve düğün gününü hatırlatmaları
dolayısıyla daha uzun yıllar geleceğimizin bir parçası olmaya devam edeceğe benzemektedir...